Σελίδα 3 από 3
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣΟ Εγκέφαλός μας:
Έχουμε αναφέρει στην Θεωρία της Γαίας πως ο άνθρωπος είναι ένα "όλον". Ένα οικοσύστημα, ένας οργανισμός που εμπεριέχει μέσα του όλα τα εξελικτικά στάδια του σύμπαντος: από την Μεγάλη Έκρηξη, την Αστερόσκονη, τα πρώτα βακτηρίδια, τα φυτά, τα ζώα. Και επίσης είναι ένα μέρος ενός ευρύτερου συνόλου, είναι ένα "όλον" μιάς "ολαρχίας", που τη λέμε ΓΗ ή Ηλιακό Σύστημα. Και η "ολαρχία" αυτή κατά κάποιο τρόπο προδιαγράφει τα επόμενα εξελικτικά του στάδια.
Αλλά επίσης αναφέραμε πως κάθε οργανικό μέρος του περικλείει τους νόμους του συνόλου. Από την άποψη αυτή είναι πολύ παιδαγωγικό να ερευνήσουμε την ιδιαίτερη θέση μας και τον σκοπό μας στο σύμπαν μέσα από ένα υποσύνολο του οργανισμού μας που είναι όμως ένα πολύ σημαντικό "όλον": Τον ανθρώπινο εγκέφαλο και γενικότερα το νευρικό μας σύστημα.
Το εσωτερικό μέρος ενός ανθρώπινου εγκεφάλου μοιάζει πολύ με έναν εγκέφαλο ερπετού και φαίνεται πως ο βαθύς πυρήνας του εγκεφάλου είναι που μας κάνει μερικές φορές να φουσκώνουμε και να δείχνουμε μια αυτόματη επιθετικότητα. Τυλιγμένο γύρω από τον πυρήνα θα λέγαμε, υπάρχει ένα πιο πρόσφατα ανεπτυγμένο μέρος του εγκεφάλου που, μαζί με τον πυρήνα, μοιάζει με τον εγκέφαλο ενός πιο σύγχρονου θηλαστικού, πχ του αλόγου. Αυτή η χαρακτηριστική για τα θηλαστικά περιπλοκή του εγκεφάλου επιτρέπει να εκφραστούν εκείνα τα -χαρακτηριστικά για τα θηλαστικά και τα ζώα γενικότερα- συναισθήματα που τα ονομάζουμε οργή και αγάπη, θλίψη και χαρά. Επίσης φαίνετα πως μας κάνει παιχνιδιάρηδες, περίεργους και πρόθυμους να μαθαίνουμε.Στην επιφάνεια του ανθρώπινου εγκεφάλου βρίσκουμε την νεότερη περιπλοκή, τον νεοφλοιό, που έχει ζάρες και δίπλες και μοιάζει μ' ένα μεγάλο περίπλοκο καρύδι μέσα στο κέλυφος του κρανίου.(Για να καταλάβουμε καλύτερα την διαφοροποίηση αυτών των τριών εγκεφάλων μέσα στο ίδιο μυαλό, πρέπει να φανταστούμε ότι όταν ο ψυχίατρος ζητάει από τον ασθενή του να ξαπλώσει αναπαυτικά στο κρεβάτι των εξετάσεων, είναι σαν να του ζητάει να πλαγιάσει μαζί μ' ένα άλογο ή ένα κροκόδειλο).
Στην πραγματικότητα ο ανθρώπινος εγκέφαλος δεν είναι χωρισμένος σε τμήματα που το κάθε ένα εκτελεί αυτό το συναίσθημα ή εκείνη τη συμπεριφορά. Όμως ο νεοφλοιός και (κυρίως) η σχέση του με τον εσωτερικό εγκέφαλο μας επιτρέπει να θυμόμαστε λεπτομερειακά το παρελθόν μας, να σχεδιάζουμε το μέλλον, να φτιάχνουμε τις ιδέες μας για τον κόσμο, να επικοινωνούμε επίσης με τη γλώσσα, να κάνουμε εφευρέσεις, τέχνη, τεχνολογία, κουλτούρα, αποφασίζουμε τι είναι καλό και τι κακό, στοχαζόμαστε για τη θέση μας στον κόσμο και τη σχέση μας με τα' άλλα πλάσματα. Γενικά η επικοινωνία, η ελευθερία επιλογής στη συμπεριφορά, η συνείδηση, εκδηλώθηκαν στον άνθρωπο μέσα από την εξέλιξη του εγκεφάλου. Επίσης και τα κήτη έχουν εγκεφάλους που είναι μεγαλύτεροι και πολύπλοκοι όπως οι δικοί μας και πιθανότατα έχουν ιδέες, ηθική, πολύπλοκες γλώσσες, προσωπικά ονόματα. Όμως απ' όλα τα όντα της Γαίας κανένα δε γνωρίζουμε τόσο έξυπνο στο να επινοεί και να παράγει τεχνολογία, τόσο ισχυρό στην ικανότητά του να εξοντώνει ή να προστατεύει, να καταστρέφει ή να συντηρεί. Είμαστε μάλλον ένα πείραμα ελευθερίας, ένα επικίνδυνο πείραμα.
Επιπλέον η δομή του ανθρωπίνου εγκεφάλου φανερώνει πως κι αυτός εξελίσσεται. Το μεσολόβιο, το εμπρός και επάνω μέρος του, οι διασυνδέσεις των νευρικών κύτταρων του, συνεχώς μεταβάλλονται. Αυτό σημαίνει πως ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο αλλάζει από άνθρωπο σε άνθρωπο και από πολιτισμό σε πολιτισμό. Καθένας μας έχει τη δική του εικόνα για τον κόσμο, την δική του κοσμοθεωρία. Και κάθε κοσμοθεωρία είναι σωστή -αληθινή ή μάλλον μια όψη της αλήθειας. Όπως η μέλισσα βλέπει έναν κόσμο με ενεργειακές ίνες και πολλά χρώματα, η γάτα βλέπει έναν κόσμο σε αποχρώσεις του γκρίζου, ο σκύλος έναν κόσμο γεμάτο οσμές -γιατί κάθε ζώο έχει διαφορετικό νευρικό σύστημα - έτσι και κάθε άνθρωπος αντιλαμβάνεται έναν διαφορετικό κόσμο.
Συγκρινόμενοι λοιπόν με τα άλλα όντα του πλανήτη μας αλλά και με τον ίδιο τον πλανήτη του οποίου αποτελούμε μέρος, ανακαλύπτουμε κανόνες μιας πιο φυσικής ηθικής. Μιας ηθικής για την ανθρώπινη φύση και ταυτόχρονα μιας ηθικής για το σύνολο των όντων της γήινης ζωής:
Α) Κάθε μορφή ζωής -κάθε όλον- πρέπει να φροντίζει το ιδιωτικό του "συμφέρον" ταυτόχρονα με το "συμφέρον" του οργανισμού -ολαρχία- στο οποίο ανήκει.
Β) Κάθε ον του πλανήτη μας λέει την αλήθεια για τον κόσμο που βλέπει και έχει δίκιο όταν αντιλαμβάνεται τον εαυτό του σαν κέντρο του κόσμου, σαν πρωταγωνιστή της ζωής.
Γ) Κάθε ον έχει τη δική του "θέση" και το δικό του "δρόμο" μέσα στη ζωή της γης, για την ακρίβεια η θέση του κι ο δρόμος του αναδεικνύουν το όνομά του.
Έτσι μπορούμε να καταλάβουμε ότι:
Το ον που λέγεται "άνθρωπος" είναι το κύτταρο ενός οργανισμού που λέγεται ανθρωπότητα. Και η ανθρωπότητα είναι ένα νεαρό είδος πάνω στη γη. Αποτελώντας ένα "όλο" μέσα στον οργανισμό που φαίνεται σαν μια γαλάζια όμορφη περιστρεφόμενη σφαίρα μέσα στο ηλιακό σύστημα.
"Άνθρωπος σημαίνει μια ολαρχία από ορυκτά, φυτά και ζώα που οργανώνονται και διοικούνται από μια συνείδηση με προορισμό: 1, Να αναρωτιέται για το ρόλο που παίζει αυτή μέσα στο κοσμικό θέατρο αλλά για όλο το σενάριο και τους ρόλους του έργου. 2, να δρα ελεύθερα - υπεύθυνα, ομαδικά και ατομικά, στο ρόλο που ανακαλύπτει ότι του αρμόζει.
Μέσα από αυτήν την προοπτική είναι "φυσικό του" να έχει κάνει ο άνθρωπος τόσα προβλήματα στον εαυτό του, στους συνανθρώπους του και στο περιβάλλον. Είναι επίσης "φυσικό του" να αναλάβει την ευθύνη του για κάθε πρόβλημα, είναι φυσικό να αναρωτιέται ποιος είμαι, τι είναι ο κόσμος, τι είναι οι ιδέες, ο Θεός.. Είναι φυσικό να εκφράζεται να σύμβολα φωνητικά (γλώσσα), γραπτά, ομαδικές συμπεριφορές, δράσεις και εξελισσόμενες θεωρίες, είναι φυσικό να παραδειγματίζεται από τα ζώα, τα φυτά, τα βακτηρίδια, τα άστρα, την ενέργεια, το φως. Είναι φυσικό να ακολουθούμε τη δική μας φύση.
Δεν είναι "φυσικό του" στον άνθρωπο η απαγόρευση της ελευθερίας του. Δεν είναι φυσικό η άρνηση των ευθυνών του. Είναι αφύσικο για τους ανθρώπους να θέλουμε άλλοι να είναι υπεύθυνοι γι μας.. Είναι αντιοικολογικό να ελέγχουμε την ελευθερία των συνανθρώπων μας. Είναι ακόμη αντιφυσικό να ζητάμε τη "σωτηρία" μας από άλλους, να θέλουμε άλλοι να σηκώσουν το "βάρος των αμαρτιών" μας, να φροντίζουν για την ζωή μας, να διαλέξουν πριν από μας για μας. Είναι αφύσικο να παραμελούμε τις τέχνες, επιστήμες, θρησκείες και πολιτικές, είναι αφύσικο να μην βάζουμε σαν βασική προτεραιότητα τον πολιτισμό και την κουλτούρα. Είναι ενάντιο στη φύση μας όταν δεν φιλοσοφούμε, δεν αναρωτιόμαστε για τον εαυτό μας, δεν κατανοούμε τη φύση και τους άλλους.
Όταν ο άνθρωπος δρα με τον φυσικό του τρόπο, όλη η φύση τον στηρίζει, τον βοηθά, τον εμπνέει και τον ζωογονεί. Όταν ο άνθρωπος είναι φυσικός έχει τη δύναμη του βράχου και του νερού, του αέρα και της φωτιάς, του δέντρου και του ζώου, της γης και του ήλιου. Όταν ο άνθρωπος ακολουθεί τον δρόμο του θα βρει την ευτυχία που δικαιούται, θα ξεπεράσει τα προβλήματά του - οικολογικά, κοινωνικά, πολιτικά, πολιτισμικά - θα ενωθεί με τον συνάνθρωπό του και με όλα τα όντα της γης και του κόσμου. Το μόνο από το οποίο κινδυνεύει ο άνθρωπος είναι να πάψει να είναι σύμφωνος με τη φύση του, να πάψει δηλαδή να είναι άνθρωπος.
Ας ζήσουμε σαν άνθρωποι, ας γίνουμε ο εαυτός μας.