...ως μέσο διαγνωστικής προσέγγισης 

Η διαγνωστική προσέγγιση ενός ασθενούς, πέρα από το πλήθος των γνώσεων και των επιστημονικών πληροφοριών, απαιτεί και παρατήρηση λεπτών αντιδράσεων του ασθενούς από εμφανή σημεία, όπως η χροιά του δέρματος, η θερμοκρασία του σώματος και άλλων, όπως το βλέμμα ή η έκφραση του προσώπου. Επίσης από τη στάση και θέση του σώματος και το βασικότερο από το σφυγμό.

Μέσα από τη βιοενεργειακή θεραπεία γίνεται αντιληπτό πως θεραπευτής και θεραπευόμενος δρουν σαν συγκοινωνούντα δοχεία, ιδιαίτερα όταν έχουν καλή ενεργειακή επικοινωνία και είναι και οι δυο συγκεντρωμένοι σε αυτό με καθαρό νου, φωτεινές σκέψεις και ένωση με το Σύμπαν. Σε κάποιον βιοθεραπευτή γίνεται αντιληπτό ότι κάποτε τα χέρια του καθοδηγούνται διαισθητικά σε ορισμένα σημεία, όπου μπορεί να υπάρχει κάποια ευαισθησία, χωρίς να έχει εκδηλωθεί ακόμα ως νόσος ή ένας ξεχασμένος από τον ασθενή τραυματισμός που ο ίδιος δεν γνώριζε. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και στο βιοενεργειακό μασάζ σιάτσου και στη ρεφλεξολογία. 

Σε κάθε περίπτωση ο θεραπευτής πριν από τη θεραπευτική συνεδρία εισέρχεται σε μια ιδιαίτερη κατάσταση συνείδησης απομακρύνοντας κάθε τι σκοτεινό και περιττό, ώστε να μπορέσει να γίνει ανοικτό κανάλι, το εργαλείο μέσα από το οποίο θα κατευθυνθεί το θεραπευτικό Φως της Αγάπης του Σύμπαντος. Όμοια σχεδόν ο Σαμάνος εισδύει σε μια κατάσταση συνειδητότητας και θεϊκής μανίας, ώστε να δράσει καλύτερα διαγνωστικά και θεραπευτικά και το πετυχαίνει με την έκσταση και το χορό μέσα από τυμπανοκρουσίες, με ανάλογο των περιστάσεων ρυθμό, αντιγράφοντας το χτύπο της καρδιάς και φυσικά το σαμανικό του τραγούδι.

Ο Σωκράτης, αν και δεν είχε μυηθεί στα μυστήρια, πίστευε ότι οι θεοί φανερώνουν στους ανθρώπους τη θέλησή τους και διά αοράτων σημείων επιδρούν στην ψυχή του ανθρώπου και καθοδηγούν τις πράξεις του, όπως το δικό του δαιμόνιο για το οποίο αναφέρει ο Κικέρων, ότι δεν τον παρωθούσε αλλά συχνά τον απέτρεπε. Ο Πλάτων στον Τίμαιο συσχετίζει τη μαντική με το ήπαρ, το οποίο θεωρεί ότι ευθύνεται για το πλήθος θλιβερών ή χαρούμενων ονείρων, αλλά θεωρεί επίσης ότι σημαντικό ρόλο στη μαντική παίζει και η ακοή. Ο Πορφύριος στη βιογραφία του Πλωτίνου αναφέρει ότι η επικοινωνία του Σωκράτη με το δαιμόνιο ήταν περισσότερο ακουστική παρά οπτική. 

Στη Σύγχρονη Διαγνωστική και Θεραπευτική μπορεί να αναγνωρίσει κανείς μόνο ίχνη της Αρχαίας Γνώσης. Πολύ περισσότερο παρατηρείται στις Εναλλακτικές Διαγνωστικές μεθόδους όπως η ιριδολογία, η φωτογράφιση της αύρας με τη μέθοδο Κirlian, ο διαγνωστικός έλεγχος του βιοενεργειακού πεδίου, ακόμα και αστρολογικά η ευπάθεια που μπορεί να έχει κάποιος σε ορισμένα νοσήματα και η μεγαλύτερη ή μικρότερη ευαισθησία σε κάποιο όργανο.

Η Μέθοδος Silva παρουσιάζει μια τεχνική ανάπτυξης της διαίσθησης, φαντασίας και οραματισμού, καθώς συνδυάζει τη βαθιά χαλάρωση με κατευθυνόμενη θεραπευτική σκέψη, κάτι που μπορεί να κάνει ο οποιοσδήποτε το επιθυμήσει αληθινά και συνειδητά, τόσο στον εαυτό του όσο και στους άλλους. Σταδιακά, με εξάσκηση, αποκτά κανείς όλο και καλύτερα αποτελέσματα διαγνωστικά και θεραπευτικά, καθώς μπορεί να αντιληφθεί τα σημεία στα οποία πάσχει ο ασθενής ή έχει μια εντονότερη ευαισθησία.

Μέσα στα όνειρα ή σε υπνωτική κατάσταση μπορεί κάποιος να αντιληφθεί περισσότερα, τόσο για τη δική του κατάσταση υγείας όσο και κάποιου άλλου. Αυτή είναι μια λαϊκή γνώση που εφαρμοζόταν από τα «Ανακλιντήρια» Ασκληπιεία, Ιατρεία Ναών και Ιερά Θεραπευτήρια και μέχρι σήμερα σε Ναούς αφιερωμένους κυρίως στην Θεοτόκο, όπως Τήνου, Λούρδης, Santa Maria Maggiore. 

Η ερμηνεία ονείρων για τη Σχολή της Ζυρίχης, αποτελεί τη Via Regia για τη γνώση του ασυνείδητου. Σύμφωνα με τον Freud, όταν σε έναν άρρωστο ξεκινάμε από το τελευταίο πράγμα που θυμάται ακόμα, για να βρούμε ένα απωθημένο «σύμπλεγμα», έχουμε κάθε προοπτική να το μαντέψουμε, αρκεί ο άρρωστος να θέσει στη διάθεσή μας έναν ικανοποιητικό αριθμό ελεύθερων συνειρμών. Επίσης, ο ίδιος αναφέρει ότι η διαστρέβλωση του ονείρου είναι η  ίδια εκείνη διεργασία, που δείχνει ότι η ίδια διαμάχη ανάμεσα σε αντιτιθέμενες ψυχικές δυνάμεις συμμετέχει στο σχηματισμό τόσο των ονείρων όσο και των συμπτωμάτων.

Ο Σωκράτης πρέσβευε ότι η μαντική δεν ήταν προνόμιο ορισμένων μόνο προσώπων, αλλά ότι κάθε άνθρωπος διά της αυτογνωσίας και βαθυτέρας κατανήσεως του «γνώθι σ' αυτόν» μπορούσε να γίνει μάντης του εαυτού του και δια της ενασκήσεως της Αρετής και του Δικαίου να αποβεί άξιος της θείας επιδράσεως, της αποκαλύψεως του δαιμονίου. Με αυτήν την προτροπή, για να γνωρίσουμε καλύτερα τον Εσωτερικό Εαυτό και να αναζητήσουμε τις αιτίες για τα όποια προβλήματα μας, πριν καταφύγουμε σε κάποιον ειδικό, φτάνει στο τέρμα του αυτό το ταξίδι στον κόσμο της Μαντικής ενώ ανοίγει μια νέα πορεία στα όνειρά σας στον κόσμο της Διαγνωστικής και Θεραπευτικής πράξης.

Bιβλιογραφία

*Τα Μυστικά & η Εφαρμογή της Μαντικής εις την Αρχαίαν Ελλάδα, Χ.Κ.ΜΑΥΡΟΥΔΗ

*ΜΑΣΑΖ &Πνευματική Θεραπεία, R.NAJEMY

*ΜΕΘΟΔΟΣ SILVA, J.SILVA

*Oλο & καλύτερα, B.GOLDMAN

*ΤΕΛΕΙΑ ΥΓΕΙΑ, D.CHOPRA

*Μελέτες για την Ψυχανάλυση, S.FREUD

*Σαμανισμός, M.ELIADE

*Η ΠΕΤΡΑ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ, C.JACS

*ΤΙΜΑΙΟΣ ΠΛΑΤΩΝΟΣ

*Περί του Πλωτίνου βίου και της τάξεως των βιβλίων αυτού,  ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ