Σελίδα 1 από 2
Το 1937 ο μυστικιστής P. Cour αναφέρει για πρώτη φορά την έννοια της Υδροχοϊκής εποχής. Ο όρος αυτός αναφέρεται σε μία αστρολογική αντίληψη κατά την οποία ο ήλιος αλλάζει ζώδιο κάθε 2.160 χρόνια.
Η ημερομηνία έναρξης της Υδροχοϊκής εποχής κυμαίνεται κάπου ανάμεσα στα 1904 και 2160, γενικά όμως θεωρείται ως η εποχή όπου σημαντικές αλλαγές στην κοινωνία και στους θεσμούς της. Ενώ η προηγούμενη εποχή του Ιχθύος ήταν αφιερωμένη στην ανάπτυξη του Χριστιανισμού, η νέα εποχή του Υδροχόου μας μεταφέρει σε μία αύξηση της πνευματικότητας.
Ο όρος εποχή του Υδροχόου έχει πλέον αντικατασταθεί από τον όρο Νέα Εποχή.
Ο λεγόμενος Ζωδιακός των Αστερισμών καθορίζει το Μεγάλο Ζωδιακό Έτος, με μια διάρκεια 25.920 χρόνων, κατά τον οποίο η γη περνάει από το κάθε Ζώδιο μέσα σε 2.160 χρόνια. Αυτές οι περίοδοι ή «αστρολογικοί μήνες» αποτελούν τις Αστρολογικές Εποχές.
Σε γενικές γραμμές μπορούμε να πούμε ότι η γη μπήκε κάτω από την επίδραση του Υδροχόου από το 1950 και θα παραμείνει μέχρι το 4000-4100. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, όλες οι αστρικές επιδράσεις, πριν φτάσουν στη γη και στην ανθρωπότητα, θα περνούν από το Ζωδιακό Οίκο του Υδροχόου.
Το πέρασμα από τη μια Εποχή στην άλλη δεν γίνεται απότομα αλλά μεσολαβεί μια μεταβατική φάση και μια περίοδος αργής μετάλλαξης της ενέργειας. Ο Rudhyar υπολογίζει ότι αυτή η περίοδος διαρκεί το 1/10 της συνολικής διάρκειας της Εποχής, δηλ. 216 χρόνια και τοποθετεί αυτό το πέρασμα από το 1846 έως το 2062, συμπεριλαμβάνοντας έτσι το τελευταίο αιώνα των Ιχθύων και το πρώτο του Υδροχόου. Στο έργο του «Η Ιστορία στο ρυθμό του κόσμου», που εκδόθηκε το 1983, καθορίζει τις χρονολογίες αυτής της περιόδου:
Από το 1846 ως το 1918: Βρισκόμαστε στην αποκορύφωση του «Δυτικού κόσμου»: Η βιομηχανική επανάσταση, τα όνειρα για τη βελτίωση της κοινωνίας, η ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας. Η φάση αυτή τελειώνει με το 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Από το 1918 ως το 1990: Είναι μια έντονη περίοδος για την ανθρωπότητα: Ανέρχονται στην εξουσία ολοκληρωτικά καθεστώτα, είναι εποχή συνεχόμενων κηρυγμένων και ψυχρών πολέμων. Χαρακτηρίζεται από τη νίκη του Κομουνισμού αν και η φάση τελειώνει με τη πτώση του τείχους του Βερολίνου.
Από το 1990 ως το 2062: Ακολουθεί μια φάση κοινωνικής διάλυσης και μεταναστεύσεων. Ο πλανήτης υφίσταται επίσης φυσικές καταστροφές: σεισμούς, πλημμύρες, οικολογικές καταστροφές. Είναι η περίοδος των μεγάλων αποφάσεων ώστε να μπορούν να απορροφηθούν οι πνευματικές ενέργειες του Υδροχόου, όπου χρειάζεται να αναπτυχθεί η αλληλεγγύη και η υπευθυνότητα.
Μπορούμε να διαιρέσουμε κάθε Αστρολογική Εποχή σε δύο φάσεις:
* Στο πρώτο μισό, μοιάζει να υπάρχει μια οπισθοδρόμηση. Όλα τίθενται υπό αμφισβήτηση. Καταρρέουν τα αρχέτυπα του προηγούμενου πολιτισμού και διαφαίνονται νέες μορφές για την ανθρωπότητα.
* Το δεύτερο μισό, είναι η εξέλιξη των αρχετύπων της Εποχής.
Πιο αναλυτικά, και ακολουθώντας τον καθ. Livraga, μπορούμε να διαιρέσουμε την Εποχή του Υδροχόου σε τρεις φάσεις:
Σύμφωνα με την παραδοσιακή αστρολογία, κάθε εποχή (μέγας μήνας) αποτελείται από τέσσερις φάσεις: από μία μεταβατική φάση, σχετικά με τον Υδροχόο και άλλες τρεις που σχετίζονται συμβολικά με τις τρεις καταστάσεις του Νερού (Ζωή): τον πάγο, το υγρό και τον ατμό.
Ο όρος εποχή του Υδροχόου έχει πλέον αντικατασταθεί από τον όρο Νέα Εποχή.
Ο λεγόμενος Ζωδιακός των Αστερισμών καθορίζει το Μεγάλο Ζωδιακό Έτος, με μια διάρκεια 25.920 χρόνων, κατά τον οποίο η γη περνάει από το κάθε Ζώδιο μέσα σε 2.160 χρόνια. Αυτές οι περίοδοι ή «αστρολογικοί μήνες» αποτελούν τις Αστρολογικές Εποχές.
Σε γενικές γραμμές μπορούμε να πούμε ότι η γη μπήκε κάτω από την επίδραση του Υδροχόου από το 1950 και θα παραμείνει μέχρι το 4000-4100. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, όλες οι αστρικές επιδράσεις, πριν φτάσουν στη γη και στην ανθρωπότητα, θα περνούν από το Ζωδιακό Οίκο του Υδροχόου.
Το πέρασμα από τη μια Εποχή στην άλλη δεν γίνεται απότομα αλλά μεσολαβεί μια μεταβατική φάση και μια περίοδος αργής μετάλλαξης της ενέργειας. Ο Rudhyar υπολογίζει ότι αυτή η περίοδος διαρκεί το 1/10 της συνολικής διάρκειας της Εποχής, δηλ. 216 χρόνια και τοποθετεί αυτό το πέρασμα από το 1846 έως το 2062, συμπεριλαμβάνοντας έτσι το τελευταίο αιώνα των Ιχθύων και το πρώτο του Υδροχόου. Στο έργο του «Η Ιστορία στο ρυθμό του κόσμου», που εκδόθηκε το 1983, καθορίζει τις χρονολογίες αυτής της περιόδου:
Από το 1846 ως το 1918: Βρισκόμαστε στην αποκορύφωση του «Δυτικού κόσμου»: Η βιομηχανική επανάσταση, τα όνειρα για τη βελτίωση της κοινωνίας, η ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας. Η φάση αυτή τελειώνει με το 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Από το 1918 ως το 1990: Είναι μια έντονη περίοδος για την ανθρωπότητα: Ανέρχονται στην εξουσία ολοκληρωτικά καθεστώτα, είναι εποχή συνεχόμενων κηρυγμένων και ψυχρών πολέμων. Χαρακτηρίζεται από τη νίκη του Κομουνισμού αν και η φάση τελειώνει με τη πτώση του τείχους του Βερολίνου.
Από το 1990 ως το 2062: Ακολουθεί μια φάση κοινωνικής διάλυσης και μεταναστεύσεων. Ο πλανήτης υφίσταται επίσης φυσικές καταστροφές: σεισμούς, πλημμύρες, οικολογικές καταστροφές. Είναι η περίοδος των μεγάλων αποφάσεων ώστε να μπορούν να απορροφηθούν οι πνευματικές ενέργειες του Υδροχόου, όπου χρειάζεται να αναπτυχθεί η αλληλεγγύη και η υπευθυνότητα.
Μπορούμε να διαιρέσουμε κάθε Αστρολογική Εποχή σε δύο φάσεις:
* Στο πρώτο μισό, μοιάζει να υπάρχει μια οπισθοδρόμηση. Όλα τίθενται υπό αμφισβήτηση. Καταρρέουν τα αρχέτυπα του προηγούμενου πολιτισμού και διαφαίνονται νέες μορφές για την ανθρωπότητα.
* Το δεύτερο μισό, είναι η εξέλιξη των αρχετύπων της Εποχής.
Πιο αναλυτικά, και ακολουθώντας τον καθ. Livraga, μπορούμε να διαιρέσουμε την Εποχή του Υδροχόου σε τρεις φάσεις:
Σύμφωνα με την παραδοσιακή αστρολογία, κάθε εποχή (μέγας μήνας) αποτελείται από τέσσερις φάσεις: από μία μεταβατική φάση, σχετικά με τον Υδροχόο και άλλες τρεις που σχετίζονται συμβολικά με τις τρεις καταστάσεις του Νερού (Ζωή): τον πάγο, το υγρό και τον ατμό.