ΑΡΘΡΑ
Μια πλούσια αρθογραφία, σχετικά με τη φιλοσοφία, την ψυχολογία, τον εσωτερισμο, την επιστήμη και άλλα ένδιαφέροντα θέματα.
Λύρα, Αετός και Αντίνοος

Η Λύρα του Ορφέα 

Ποιος δεν έχει δει και δεν έχει θαυμάσει το λαμπρό αστέρι που μεσουρανεί τα καλοκαιρινά βράδια; Είναι ο Βέγας, το πιο όμορφο αστέρι της Λύρας, ο οποίος με τα μικρότερα κοντινά του άστρα αποτελεί μια ομάδα που μοιάζει με το μουσικό όργανο Λύρα. Συνήθως λέγεται ότι ο αστερισμός αυτός είναι η λύρα του Ορφέα, που ήταν τόσο έξοχος μουσικός, ώστε με τους ήχους της κατάφερε να μπει στον Άδη για να δει την αγαπημένη του Ευρυδίκη, που είχε πεθάνει λίγο μετά το γάμο τους. Εκεί έπαιξε τη λύρα ενώπιον του Πλούτωνα και τον συγκίνησε τόσο πολύ, που τον έπεισε να επιτρέψει στην Ευρυδίκη ν’ανέβει πάλι στον κόσμο των ζωντανών, με τον όρο να μην γυρίσει να κοιτάξει αν τον ακολουθεί, πριν ανέβουν στη Γη. Η ανυπομονησία του Ορφέα όμως δεν του επέτρεψε να κρατήσει την υπόσχεσή του και έχασε πάλι την Ευρυδίκη. Η λύρα του ωστόσο, που έφερε δάκρυα στα μάτια των Ερινύων και συγκίνησε τη μαύρη καρδιά του Πλούτωνα, θεωρήθηκε άξια να πάρει μια θέση ανάμεσα στα άστρα. 

nea acropoli lyra orfea

Ο Μύθος του Αρίωνα και του Δελφινιού

Μερικοί δεν βλέπουν στον αστερισμό της Λύρας το όργανο του Ορφέα αλλά  του Αρίωνα, που τον συσχετίζουν με τον αστερισμό του Δελφινιού που βρίσκεται στα νοτιοανατολικά της Λύρας. Ο Αρίωνας ήταν φημισμένος μουσικός της αυλής του Περίανδρου, τύραννου της Κορίνθου. Είχε λάβει μέρος σε κάποιο μουσικό αγώνα στη Σικελία, κέρδισε ένα πολύτιμο έπαθλο και επιστρέφοντας στην πατρίδα του τον συνέλαβαν οι ναύτες, που είχαν αντιληφθεί το θησαυρό του. Ενώ ετοιμάζονταν να τον ρίξουν στη θάλασσα, ο Αρίωνας τους παρακάλεσε να τον αφήσουν να παίξει για τελευταία φορά τη λύρα του. Οι θείες μελωδίες προσέλκυσαν τα δελφίνια, που περικύκλωσαν το πλοίο και όταν ο άτυχος Αρίωνας ρίχτηκε στη θάλασσα, κάποιο από αυτά τον κουβάλησε πάνω στη ράχη του ως τη στεριά.

Ο Βέγας

Το λαμπρότερο άστρο της Λύρας, ο «εν τη Λύρα λαμπρός», όπως το αναφέρει ο Πτολεμαίος, είναι γνωστό με το αραβικό όνομα «Βέγας», που σημαίνει «ο αετός που πέφτει». Στην « Ουρανομετρία» του Bayer, που εκδόθηκε στις αρχές του 17ου αιώνα μ.Χ. ο αστερισμός αυτός απεικονίζεται σαν αετός που στέκεται όρθιος πίσω από τη λύρα και κρατά το Βέγα στο ράμφος του.

Αετός και Αντίνοος

Νοτιοανατολικά της Λύρας βρίσκεται ο αστερισμός του Αετού, που απεικονίζεται με τη μορφή του ιπτάμενου αετού (αυτό άλλωστε σημαίνει και το όνομα του λαμπρότερου αστεριού του Αλτάιρ). Στους κλασικούς συγγραφείς ήταν γνωστός σαν το πτηνό του Δία, που φέρει τον κεραυνό του. Στα νύχια του κρατά τον όμορφο Γανυμήδη, τον οποίο ήθελε ο Δίας για οινοχόο του και γι’ αυτό έστειλε τον Αετό για να τον φέρει στους ουρανούς.

Αργότερα, ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Αδριανός, για να τιμήσει ένα δικό του ευνοούμενο, τον Αντίνοο, τον έβαλε στη θέση του Γανυμήδη και τότε αυτός τοποθετήθηκε στη θέση του Υδροχόου. Έτσι κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους, τα νοτιότερα άστρα του Αετού αποτελούσαν ξεχωριστό αστερισμό, τον Αντίνοο, κάτι που όμως δεν ισχύει σήμερα. Αυτό το έκανε ο Ανδριανός για το νεαρό που έπεσε με τη θέλησή του και πνίγηκε στο Νείλο, πιστεύοντας ότι τα χρόνια που θα προστίθονταν στα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του αυτοκράτορα, του οποίου η ζωή θα παρατεινόταν.