ΑΡΘΡΑ
Μια πλούσια αρθογραφία, σχετικά με τη φιλοσοφία, την ψυχολογία, τον εσωτερισμο, την επιστήμη και άλλα ένδιαφέροντα θέματα.
Ραν
Μια επική ταινία κορυφαία του είδους της. Πιστή στη δομή της αρχαίας τραγωδίας με κυρίαρχα μοτίβα τον πόλεμο μεταξύ του καλού με το κακό, την  Ανδρεία, την τιμή, αλλά και την προδοσία, την τρέλα, την φιλοδοξία και τέλος την κάθαρση.

Η ιστορία μοιάζει με αυτήν του βασιλιά Ληρ. Ο Πανίσχυρος βασιλιάς εδώ έχει 3 γιούς. Μετά από όνειρο που είδε, αποφασίζει χωρίς πολύ σκέψη, να παραδώσει την εξουσία του στον μεγαλύτερο γιο του. Στους άλλους δύο κληροδοτεί τους άλλους δύο πύργους του. Στην κίνησή του αυτή αντιδρά ο μικρότερος του γιος, λέγοντας ότι  είναι πολύ βεβιασμένη αυτή η κίνηση και ότι δεν είναι σίγουρο, ότι τα αδέρφια θα μπορέσουν να συνεργαστούν μεταξύ τους. Ο μεγάλος Άρχοντας παίρνει τα ειλικρινή λόγια του μικρού του γιου ως προσβολή στην επιθυμία του, έτσι τον αποκληρώνει και τον διώχνει μακριά.
 

ranΑπό κει κι έπειτα ξεκινά για τον Άρχοντα η προσωπική κάθοδος στην κόλαση. Ο Μεγαλύτερος γιος που έχει όλη την εξουσία στα χέρια του αποδεικνύεται ανάξιος για αυτήν. Περιφρονεί πλέον τον πατέρα του και τον διώχνει και αναγκάζει και τον αδερφό του να κάνει το ίδιο. Η καταστροφή φτάνει στο απόγειο της, όταν μετά από πολλές μηχανορραφίες και δολοπλοκίες, αλληλοσκοτώνονται και τα δύο αδέρφια.

Ο ίδιος ο μεγάλος Άρχοντας συνειδητοποιώντας το μέγεθος της δικής του ευθύνης σε αυτό το δράμα, τρελαίνεται. Τελικά έρχεται να τον βοηθήσει ο μικρός του γιος. Αυτός που φαινόταν προδότης, ήταν αυτός που άξιζε τελικά. Η Αρετή δεν φαίνεται με τα λόγια, αλλά επιβεβαιώνεται με τις πράξεις. Για αυτό ο ικανός ξεχωρίζει, όταν τα πράγματα είναι δύσκολα. Πατέρας και γιος βρέθηκαν σαν ψυχές, μόνο που η μοίρα είχε τα δικά της σχέδια…

 
Μεγάλο ρόλο στο έργο παίζει η έννοια της ανταπόδοσης, της μοίρας. Όλα μοιάζουν προκαθορισμένα από πράξεις σε γίνανε σε προηγούμενες εποχές. Ο Άρχοντας δρέπει τώρα τους καρπούς των πράξεών του και είναι φυσικά πικροί. Όντας ο ίδιος σκληρός και αδυσώπητος με τους πιο αδύναμους, πώς είναι δυνατόν να περιμένει κάτι διαφορετικό για τον εαυτό του, τώρα που είναι αυτός αδύναμος;

To γνωρίζει αυτό κατά βάθος, για αυτό και παρ όλο που αντέχει το μίσος των ανθρώπων, αυτό που του είναι δυσβάσταχτο είναι όταν αντιμετωπίζει την αγάπη στα μάτια αυτών που τον έχουν συγχωρήσει. Ίσως γιατί η αγάπη του δείχνει ξεκάθαρα την δική του κενότητα.

Σαν άλλος ήρωας του Δάντη ζει την προσωπική του κόλαση συνειδητοποιώντας πλέον, πόσους κατέστρεψε η έπαρση και ο εγωισμός του.

Στο τέλος τι μένει από τον μεγάλο τρομερό Αρχοντα;

Η γέρικη σκιά του που πλανιέται σαν φάντασμα μες στα ερείπια  της ζωής του. Η εποχή του πέρασε πια και οι φωτιές που άναψε καίγοντας ανθρώπους και κάστρα, τώρα γύρισαν μόνες τους να κάψουν το μίσος, την εμπάθεια και την φιλοδοξία.