Στην παραδοσιακή κοινωνία, η εκπαίδευση και η αγωγή του ατόμου δεν αποτελούσε ένα μεμονωμένο περιστατικό στην ζωή του, αλλά μια κατάσταση που διαρκούσε σε όλη του την ενσάρκωση η οποία απλωνόταν από την γέννηση έως και το θάνατο.

Και ήταν αυτός ένας από τους βασικούς στόχους της εκπαίδευσης. Πως δηλαδή να βοηθήσει τον άνθρωπο στο πέρασμα του από την ζωή να είναι όσο το δυνατόν πιο συνειδητός και υπεύθυνος, αλλά και να τον προετοιμάσει να εγκαταλείψει τον φυσικό κόσμο, την υλική του υπόσταση, χωρίς φόβο και άγνοια.

Η εκπαίδευση αυτή δεν περιοριζόταν μόνο μέσα στα αυστηρά μορφωτικά πλαίσια, αλλά αγκάλιαζε όλες τις κοινωνικοπολιτιστικές δραστηριότητες και συνέβαλλε αποφασιστικά στην διάπλαση του χαρακτήρα. Ήταν μια διαδικασία που όπως είπαμε δεν σταματούσε ποτέ, αλλά ενεργοποιούσε όλες τις δυνατότητες του ανθρώπου πνευματικές, νοητικές, ψυχολογικές και φυσικές.

Ήταν δηλαδή μια διαδικασία ένταξης και μετάλλαξης.

ΠΗΓΗ: Άρθρο >> Η εκπαίδευση των παιδιών στην παραδοσιακή κοινωνία (nea-acropoli.gr)