Πολλά είναι τα παιχνίδια που η Μάγια θέτει φαινομενικά στη διάθεσή μας, μέχρι να μας κάνει να χάσουμε το βαθύ νόημα της ζωής και να πιστέψουμε ότι όλη η αξία βρίσκεται στις μορφές.
Αυτό συμβαίνει με τις πέτρες. Θεωρώντας τις μέχρι πριν λίγο καιρό -και ακόμη και σήμερα- σαν άψυχα στοιχεία, ο άνθρωπος είδε σ' αυτές ένα χρήσιμο αντικείμενο για πολλαπλές λειτουργίες.
Από την πέτρα που εξυπηρετεί για την κατασκευή σπιτιών και ναών μέχρι την πέτρα με την οποία γίνονται δρόμοι, από την πέτρα που μετατρέπεται σε ένα πρακτικό εργαλείο για τη ζωή μέχρι την πέτρα την καλά δουλεμένη, που είναι ένα όμορφο και αποτελεσματικό κόσμημα για το σώμα, όλες αυτές οι πέτρες θεωρήθηκαν κρύες και νεκρές και τις εκμεταλλευόμαστε λες κι η ζωή μας τις χρωστούσε λαμβάνοντας υπόψη πολλές εργασίες μας.
Ωστόσο, οι πέτρες είναι ζωντανές. Αν το γνωρίζαμε αυτό, ίσως να μην τις χρησιμοποιούσαμε. Γι' αυτό η Μάγια κάλυψε την πέτρινη έκφραση κάτω από τη μορφή της αδράνειας κρύβοντας στην πραγματικότητα το νόμο της πιο θαυμαστής αντίστασης.
Υπάρχουν σώματα που εκδηλώνονται με την αύξηση και την επέκταση, υπάρχουν άλλα που το κάνουν αυτό μέσω της αντίστασης. Στην πραγματικότητα, αυτοί οι δύο νόμοι είναι παρόντες σε όλα τα σώματα, όμως συνδυάζονται σε διαφορετικές αναλογίες: όταν κυριαρχεί ο νόμος της αύξησης, εμείς βλέπουμε κίνηση, όταν βλέπουμε στατικότητα, είναι γιατί κυριαρχεί ο νόμος της αντίστασης.
Η βούληση της πέτρας συνίσταται στο να αντιστέκεται. Αυτή διατηρεί στέρεα συμπιεσμένα τα μόριά της εμποδίζοντάς τα να χωριστούν και να διασκορπιστούν. Τότε είναι που μιλάμε για "σκληρές πέτρες". Όσο μεγαλύτερη αντίσταση, τόσο μεγαλύτερη σκληρότητα. Μεγαλύτερη σκληρότητα, μεγαλύτερη βούληση. Μεγαλύτερη βούληση, περισσότερη ζωή.
Παρά το παιχνίδι της Μάγια και το πέπλο με το οποίο εμφανίζονται ως νεκρές οι πέτρες, είναι εύκολο να διαισθανθούμε την αλήθεια αυτού του ζητήματος.
Μπορούμε να δούμε ότι οι πέτρες που μας τριγυρίζουν δεν είναι όλες ίδιες, ούτε έχουν την ίδια φύση. Υπάρχουν, όπως λέγαμε, πιο μαλακές και πιο σκληρές με λιγότερη και περισσότερη θέληση για αντίσταση.
Υπάρχουν πιο διαφανείς και πιο λαμπερές, με περισσότερη ή λιγότερη ικανότητα στο να αφήνουν το φως να περνάει. Υπάρχουν οι περισσότερο οργανωμένες και οι λιγότερο οργανωμένες εσωτερικά σε τέτοιο σημείο, που οι περισσότερο οργανωμένες κατανέμουν τα δομικά τους στοιχεία με τόσο μαθηματικό τρόπο, ώστε οι "γεωμετρικοί τους κρύσταλλοι" να μας γοητεύουν και τότε μιλάμε για "πολύτιμους λίθους".
Υπάρχουν αυτές που εμφανίζονται σε ένα σημείο της γης κι αυτές που εμφανίζονται σε άλλο, κάποιες σχηματίζονται σε "γόνιμα" σημεία της γης, εκεί όπου η ενέργεια είναι μεγαλύτερη και περισσότερο ωφέλιμη, άλλες σχηματίζονται σε οποιοδήποτε μέρος και με οποιοδήποτε τρόπο.
Επίσης, μεταξύ των πετρών υπάρχουν και υβρίδια (νόθες).
Υπάρχουν πέτρες που προορισμός τους είναι να συμμορφώνονται απλά και μόνο με το νόμο των κύκλων και να αφήνουν τον άνεμο να τις κομματιάζει, μέχρι να μετατραπούν σε άμμο. Υπάρχουν άλλες που προορισμός τους είναι να λυγίζουν πειθήνια στα χέρια των ανθρώπων και να παραμένουν αθάνατες μέσα σε κορυφαία έργα. Όμως η πιο μεγάλη πέτρα που αποτελεί μέρος μιας πυραμίδας και η πιο λεπτή άμμος της ερήμου έχουν την ίδια φύση της παθητικής αλλά ισχυρής αντίστασης.
Οι πέτρες αποτελούν μέρος του παιχνιδιού της Μάγια, δεδομένου ότι αυτές έχουν σώμα... και τίποτε περισσότερο από σώμα. Ένα σώμα όπως το δικό σου και το δικό μου, αν και με διαφορετική συγκρότηση. Ένα μεγάλο μέρος από το σώμα σου και το σώμα μου αποτελείται από τα ίδια συστατικά με αυτήν την πέτρα που τώρα μας χρησιμεύει ως έδαφος και στήριγμα. Όμως, ενώ σε μας έχουν ενεργοποιηθεί άλλοι φορείς (ψυχή, νους, κάτι το πνευματικό), στην πέτρα εκδηλώνεται μόνο το σώμα. Οι άλλοι φορείς κοιμούνται. Αναμένουν νέους και μακρινούς κόσμους, όπου η αδράνεια θα δώσει σιγά-σιγά τόπο στην κίνηση. Έτσι η πέτρα θα μεγαλώσει, θα επεκταθεί και θ' αρχίσει γι' αυτήν μια νέα διάσταση στην αιώνια ψευδαίσθηση της ζωής.
Όταν ακούς να λένε ότι ο ήλιος ζεσταίνει τις πέτρες και τις διαστέλλει, στάσου και σκέψου. Παρατήρησέ τες: είναι ζωντανές. Ο ίδιος ο ήλιος που μας τρέφει, προξενεί αλλαγές και στις πέτρες.
Όταν ακούς να λένε ότι το κρύο της νύχτας συστέλλει τις πέτρες, μη συνεχίζεις αδιάφορα την πορεία σου. Σκέψου: είναι ζωντανές, συμμαζεύουν το σώμα τους για ν' αντέξουν τη χαμηλή θερμοκρασία.
Διαστολή και συστολή είναι οι δείκτες αυτών που αργότερα θα είναι οι κινήσεις της καρδιάς.
Επίσης, οι πέτρες έχουν καρδιά. Όταν περπατάς πάνω σ' αυτές, όταν αφήνεις να γλιστρήσει το χέρι σου πάνω στην επιφάνειά τους, θυμήσου ότι είσαι μπροστά σε ένα ζωντανό ον που έχει την άπειρη υπομονή της αντίστασης και της αναμονής.
Θυμήσου τους γέρους σοφούς, εκείνους που γνωρίζοντας την εσωτερική ζωή της πέτρας και των μετάλλων, διαλέγουν τα πιο κατάλληλα για να φτιάξουν τα φυλακτά τους και τα σύμβολά τους. Θυμήσου τους γέροντες βασιλείς και ιερωμένους που φορούσαν κοσμήματα, που δεν εκπλήρωναν την κενή αποστολή του διακοσμητικού αλλά την πιο βαθιά αποστολή της σύλληψης και εκπομπής ενεργειών.
Γι' αυτό και οι πέτρες αντιστέκονται, έχουν την ικανότητα να φυλάγουν για πολλές χιλιάδες χρόνια την εσωτερική δύναμη που τους έδωσε η μάνα τους, η γη, και ο πατέρας τους, τα άστρα.
Μίλησε με τις πέτρες, παίξε μ' αυτές. Θα σου δώσουν ένα παλιό μάθημα ολότητας και δύναμης. Θα σου μιλήσουν για άλλους καιρούς κι άλλους κόσμους. Θα σου πουν λέξεις που δονούν, φιλτραρισμένες μέσα από τις ρωγμές τους. Με τα πέτρινά σου δάχτυλα, μ' αυτά τα δάχτυλα του σώματός σου, που είναι κι αυτό ύλη, μίλησε με τις πέτρες.
Από το βιβλίο "Παιχνίδια στον Καθρέπτη"